این احتمالاً مفیدترین چیزیست که برای تعریف کردن دارم. بخوانید و با آدم‌ها دربارۀ آن حرف بزنید و بخواهید که آن‌ها هم همین کار را انجام بدهند. ماندن این نوشته آزارم می‌دهد و حذفش خواهم کرد.
در کُرۀ چشم ما سیالی در گردش است که اگر حرکت آن و یا خروجش به هر دلیلی دچار اخلال شود، فشار چشم بالا می‌رود. افزایش فشار داخلی چشم می‌تواند به عصب بینایی آسیب برساند و همانطور که می‌دانید، عصب ترمیم‌شدنی نیست. اسم این بیماری را گذاشته‌اند گلوکُم. شاید اسم آب سیاه به گوش شما خورده باشد. همین است. پزشکان و افراد دخیل در بهداشت و درمان توصیه می‌کنند به خاطر بار منفی اسم سنتی‌اش، از همین نام گلوکم برای صحبت راجع به بیماری استفاده کنیم.
گلوکم علامت خاصی ندارد. تاری دید، درد، التهاب چشم. هیچ‌کدام از این‌ها علامت گلوکم نیستند. متأسفانه اغلب افراد مبتلا به گلوکم، وقتی متوجه بیماری می‌شوند که تا حد زیادی پیشرفت کرده است. در نتیجۀ بالا رفتن فشار داخلی چشم و تحت فشار قرار گرفتن عصب بینایی، میدان دید معمولاً از کناره‌ها تحلیل می‌رود که ابتدا محسوس نیست و فرد وقتی متوجه آن می‌شود که میدان بینایی آسیب قابل توجهی دیده باشد. تا آنجا که من می‌دانم، یک علامت هشداردهنده برای گلوکم وجود دارد که نه قطعی است و نه تنها حالت ممکن: پیشرفت سریع و شدید روند نزدیک‌بین شدن. تنها راه تشخیص بیماری مراجعه به چشم‌پزشک (و نه بینایی‌سنج) است. به یاد داشته باشید که احساس خوب دیدن لزوماً به معنی داشتن چشمان سالم نیست.
از مهمترین دلایل ایجاد گلوکم داشتن سابقۀ خانوادگی است و گرچه معمولاً در افراد مسن دیده می‌شود، اما هرگز محدود به سن خاصی نیست. گلوکم مادرزادی و گلوکم در جوانی از انواع این بیماری هستند. علاوه بر این، در بسیاری از موارد افراد از وجود این زمینۀ ژنتیکی مطلع نیستند.
در هر مرحله‌ای که بیماری تشخیص داده شود، کنترل فشار و متوقف کردن آسیب به عصب بینایی آغاز می‌شود. این کار می‌تواند با قطره‌های چشمی یا با انواع اعمال جراحی انجام شود. مقاومت هر فرد در برابر فشار چشم به ساختمان چشم او بستگی دارد و فشاری که برای شخصی به معنی آسیب جدی به عصب بینایی است، می‌تواند برای دیگری قابل تحمل باشد. برای این که تخمینی از اوضاع داشته باشید، به طور میانگین فشار حدوداً ۲۱ میلیمتر جیوه بیشینۀ نرمال است.
اواخر سال ۲۰۱۷، بعد از حدود بیست سال، دو داروی جدید برای گلوکم تأییدیۀ انجمن غذا و داروی آمریکا را دریافت کردند. همچنین، درمان نوینی در فاز دوم بررسی‌های بالینی بود که از سرنوشت آن خبر بیشتری ندارم.
حتی اگر خوب می‌بینید، گاهی به پزشک مراجعه کنید. دربارۀ گلوکم با خانواده و دوستان و همکارانتان صحبت کنید و از آن‌ها بخواهید مراجعه به چشم‌پزشک را در برنامه‌شان قرار دهند. شاید چشم‌های کسی را از ندیدن حفظ کردید. گلوکم دومین دلیل نابینایی غیرقابل بازگشت در دنیاست.
سلام محیا.
اون موقع که چشمت خیلی بد بود وضعیتش دوباره به همین مربوط بود؟
خوب شدی بعد از دارو و قطره و اینا؟